Hoe heerlijk is het als je verlof begint, 4 of 6 weken van tevoren en dan afwachten wanneer je bevalling begint. Dat klinkt in mijn oren al als een droom.
Hier lees je de eerdere verhalen van Roos over het zwangerschap en Jimmy!
Zoals je in eerdere verhalen gelezen hebt, was dit mij niet gegund, maar niet getreurd alles is goed gekomen. 16 weken verlof is de norm in Nederland. Ik vind het bar weinig als je het mij vraagt en ik heb er zes weken vakantie achteraan geplakt. Als je baby 10 weken oud is, mag je weer werken.
Ik vind het sneu dat een moeder, maar vooral kind maar 10 of 12 weken de tijd krijgt om aan elkaar te wennen. Ik had dan weer de “mazzel” dat Jimmy eerder geboren werd dan mijn 16 weken verlof in gingen. Weliswaar tegen een bepaalde prijs maar daar gaan we het nu niet over hebben. Ik had de volledige 16 weken met hem dat is al meer dan 10 of 12. Daarentegen blijft het termijn wel hetzelfde, mijn kind was net zo groot en officieel even oud als 10 /12 weken oude baby’s.
Sterker nog, ik ken iemand die beviel met 28 weken en zij kreeg 7 dagen extra cadeau. Wat lief hè? Dan vertellen we er maar niet bij dat haar zoontje dus al 2 maanden in het ziekenhuis lag voordat hij überhaupt mee naar huis mocht en officieel gezien moest zij aan het werk als haar kindje ongeveer 8 weken thuis was. Met die 7 dagen extra dus net geen 9 weken oud. Toen was haar kindje 16 weken oud, maar eigenlijk had hij toen pas geboren moeten worden. Dus omgerekend was hij ongeveer 1 week oud. Dan moet je weer werken van gierig Nederland want je 16 weken heb je gehad. Zie jij jezelf al je 1 week oude baby naar het kinderdagverblijf brengen? Sterker nog je kind is niet welkom.
Je kind moet minimaal 10 weken oud zijn voor het kinderdagverblijf. Dat is dus een normale zwangerschap 38, 40 of 42 weken zwangerschap plus 10 weken buiten de buik. Prematuur kindjes zijn zo kwetsbaar, die moet je beschermen.
Goed, terug naar mijn verhaal: ik heb 16 weken met mijn zoontje gehad en daarna zes weken vakantie. In die tijd leerde ik mijn kindje kennen en wat was het een geweldige tijd. Ik buidelde elke dag met hem, huid-op-huid contact hoefde op een gegeven moment niet, maar met kleding aan bleven we heerlijk samen liggen. Ik wou dat ik dat voor altijd kon, maar helaas moest ik werken.
Ik bleef na mijn verlof ziek, maar ging wel aan het werk en re-integreerde. Pff, na zo’n heftige tijd en 11 maanden niet gewerkt te hebben, viel dat behoorlijk zwaar. Die extra dagen kreeg ik niet van het UWV en het kon mij eigenlijk ook gestolen worden. Ik kreeg van mijn werk alle tijd die ik nodig had. Ik had geen stress, geen werkdruk en hierdoor lukte het mij juist om te beginnen wanneer ik er aan toe was. Dit is helaas niet iedereen gegund en weet ik dat ik veel geluk heb gehad met mijn manager. Ik vind hierin ook dat je er geen potje van moet maken en je van je beste kant moet laten zien. Het ging met vallen en opstaan en mij kwetsbaar op te stellen. Dat betekent compleet lopen janken en er niet willen zijn. Gelukkig heb ik geweldige collega’s en zo kwam ik er stap voor stap weer boven op.
Thijs was thuis met Jimmy, dat scheelde een hoop. Ik hoefde naast alles mij niet ook nog eens zorgen te maken hoe het op het kinderopvang ging. Toen Jimmy 7 maanden oud was, ging hij pas naar het kinderopvang toe. Toen was ik alweer gewend aan het werk leven. Ik mis Jimmy elk moment van de dag dat hij niet bij mij is, maar ik merk ook dat werken goed voor mij is. Maar wat verlang ik nog steeds terug naar mijn verlof. Mocht er ooit een tweede komen neem ik minstens een half jaar vrij. Heerlijk!
Wat verlang ik naar de tijd dat ik na mijn bevalling een week op bed kon liggen met mijn kind en verzorgd werd door de kraamverzorgster. Oh wacht, dat ken ik niet. Daarom verlang ik er ook zo naar.
Een gewone zwangerschap, een gewone verlof tijd.
Wat ben ik jaloers op jullie die dit wel mochten ervaren.
Ik benijd jullie, van jullie ervaring geniet ik en doe net alsof het de mijne is.
Liefs Roos