We zijn zes maanden verder. Ik was toen bevallen van mijn dochtertje, mijn eerste kindje. Het was zo bijzonder, ik vond het zo eng. Wat moet ik allemaal doen? Kan ik het wel aan? Het begon allemaal zo mooi, maar de rose wolk veranderde snel in een donkere wolk..
*anoniem verhaal van een moeder uit ons platform, dit zijn fictieve namen*
Ik ging 2 jaar met Eric toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Hij leek in het begin enorm blij met het nieuws, maar al snel waaide dat over naar stress. Onze relatie verliep goed, maar het kon beter. Ik woonde nog thuis bij mijn ouders, hij had een studio.. hoe gaan we dat doen? Ik probeerde in oplossingen te denken, maar hij leek nergens van te kunnen genieten, Ik kreeg overal de schuld van:
We gaan te snel.. Je werkt parttime en ik fulltime, gaan we dat financieel redden?
Waarom wil je het kindje eigenlijk houden?
We zijn er niet klaar voor!
Eerst schoof ik het weg, want ik dacht: er komt veel op hem af. Helaas merkte ik al dat Eric er niks van wilde weten. Hij wilde niks weten over mijn afspraken, controles én toen de 20 weken echo aanbrak en hij niet aanwezig was..Toen wist ik het: I am doing this by myself..
Ik word moeder van een meisje!
Na de echo was ik enorm enthousiast, want ik wist wat ik zou krijgen.. Zo een spannend moment zeg! Ondanks ik niks tot weinig hoor van mijn Eric, ben ik heel dankbaar dat mijn familie mij hierin steunt. Mijn moeder was mijn steun en toeverlaat! Zij ging mee naar verschillende babywinkels om alle spullen in te kopen voor mijn meisje. Tijdens de zwangerschap voelde ik me eigenlijk best sterk. Ik werkte parttime, zorgde goed voor mezelf, hielp mijn moeder met alles.. Ik was ook op zoek naar een eigen plek: I was ready to conquer this journey!
Hallo mooie baby
Mijn zwangerschap verliep eigenlijk heel goed! Mijn bevalling ging ook goed, dus ik mocht al snel genieten van mijn dochtertje. Eenmaal thuis werd ik goed geholpen door mijn moeder. De eerste weken waren enorm wennen. Mijn moeder werkt fulltime en kon mij beperkt helpen, maar het hoort erbij. Ik was best actief op social media en toen zag ik een bericht dat mijn ex een nieuwe partner had.. en she was freaking PREGNANT! Ik wist niet wat ik zag.. Ze leek al een paar manden zwanger, dus dit speelde zeker toen we nog ‘samen’ waren.
Hij was niet aanwezig tijdens de bevalling, heeft helemaal geen contact gezocht (sinds de 20 weken echo tot nu) en negeert me volledig. Zijn ouders weten dat ik ben bevallen en zijn langs geweest. Hij weet ervan af, maar het lijkt hem weinig te doen. Ik was zo verdrietig, schaamde me verrot en vooral radeloos. Ik heb zelf geen contact met mijn vader en dit wilde ik voorkomen met mijn kind.
Hoe moet ik nu verder?
Na een maandje ongeveer merkte ik dat mijn dochtertje enorm onrustig werd, ze bleef maar huilen. Ik wist niet wat ik moest doen.. Ik gaf extra flesjes, maar niks leek te helpen. Bij de consultatiebureau hoorde ik dat het haar darmpjes konden zijn of het waait wel over.. Maar dit was niet normaal. Mijn dochtertje huilde aan één stuk door, ze leek sprekend op haar vader (het maakte mij gek).. Ik was zo ongelukkig.. Ik kwam niet aan mijn rust toe, ik deed het praktisch alleen (mijn moeder deed wat ze kon, maar wilde haar niet bezwaren), kon maar geen huisje vinden. Ik moest het loslaten, maar ik dacht steeds aan mijn ex.. We could have done this together..
Het ging niet meer goed..
Ik was enorm gestresst en negatief.. Ik kon niet meer genieten van het moederschap, het kon me allemaal niks meer schelen.. Ik gaf op en raakte snel depressief. Mijn moeder ging minder werken, zodat ze mij beter kon helpen met Liyah. Ik ging in therapie en moest alles accepteren..
Het was eeen moeilijke periode voor mij, maar ik was enorm depressief geraakt van het alleenstaand ouderschap, een huilbaby, geen woning kunnen vinden en het bericht van Eric. Het is niet makkelijk, maar ik ben blij dat ik niet meer depressief ben.
Je hoeft je er niet voor te schamen.. Het is geen makkelijke periode, maar praat erover, zodat je weer kunt genieten van het leven. Liyah maakt het gelukkig beter en ik ben weer aan het werk. Helaas nog niks van Eric gehoord, maar ik hoop dat hij ooit contact zoekt voor Liyah.