Wat zou jij doen als je zwanger bent en je partner geeft toe dat hij vreemd is gegaan?
*anoniem verhaal van een moeder uit ons platform, dit zijn fictieve namen*
Vijf jaar geleden leerde ik mijn vriend Jeffrey kennen. Het was liefde op het eerste gezicht. Het klikte meteen en na een tijdje daten, waren we officieel een koppel. Alles voelde fijn aan en na vier jaar besloten we om samen te wonen in Amsterdam. Hij is hier opgegroeid, maar ik kwam uit Haarlem. Het was even wennen voor mij, maar ik was klaar voor onze nieuwe stap.
We are pregnant!
We wonen inmiddels een jaartje samen in Amsterdam en het bevalt prima. Ik merkte dat ik enorm misselijk was en ik dacht maar aan één ding: ben ik dan toch zwanger? Het was altijd onze droom om samen een kindje te krijgen, dus wij waren enorm blij met het nieuws. Ik was pas afgestudeerd, Jeffrey werkte fulltime dus we waren er klaar voor. We konden onze geluk niet op, toen ik hoorde dat ik zwanger was. Alleen had ik enorme last van misselijkheid en vermoeidheid, ik wist niet wat me overkwam.
Mijn zwangerschap
Tijdens mijn zwangerschap was ik enorm veranderd. Ik was altijd energiek, actief maar nu was ik zo snel moe. Dit zag ik bij andere vriendinnen minder, maar bij mij was het extreem. Bovendien had ik last van misselijkheid, dus de eerste maanden waren geen pretje. Ik voelde me een enorme last, maar ik kon er helaas niks aandoen. Ik merkte dat Jeffrey na een paar weken enorm was veranderd. Door de misselijkheid én vermoeidheid heb ik geen behoefte aan seks. Ik merkte aan Jeffrey dat hij moeite had mijn zwangerschap, want hij moest veel voor me doen. Ik was enorm misselijk, dus ja, het was niet bepaald charmant. Alleen hoort dit er helaas bij en ik kreeg enorm het gevoel dat ik een last voor hem was. Ik besloot toen om de week ’s weekends bij mijn ouders te slapen, zodat zij mij ook konden helpen. Ook dacht ik aan Jeffrey dat hij na een fulltime werkweek even kon bijtanken.
Laatste trimester
Na ongeveer 5 maanden voelde ik me steeds beter. Ik was enorm blij, had minder last van misselijkheid én voelde me energieker. Ik voelde me beter en kon echt genieten van de zwangerschap. Alleen merkte ik nog steeds dat Jeffrey zich anders gedroeg. Hij was afstandelijker, soms voel je het als vrouw aan als je partner minder interesse toont. Het zat me enorm dwars.
Dit zag ik niet aankomen
We waren bezig met het opstellen van een leuke familieboek. Vorige week ging ik dus door zijn telefoon om een oude foto op te zoeken, terwijl hij aan het douchen was. Ik zag dat een meisje hem steeds bleef appen. Het was overduidelijk dat dit geen vriendschap was but something more. Ik confronteerde hem met de berichten. Hij reageerde eerst kalm en zei dat het een kennis was. Ik gaf aan dat ik GENOEG had gelezen om te weten dat dit veel meer is. Ik was enom emotioneel en schreeuwde: Vertel de waarheid! Hij gaf uiteindelijk toe dat hij was vreemd gegaan..
Ik wist niet wat ik hoorde…
Ik bleef huilen, maar hij geeft aan dat hij het niet meer gaat doen. Het was eenmalig, toen ik bij mijn ouders was. Ik ben hoogzwanger en dan gebeurt dit.. Ik wil niet naief zijn, maar ik wil/kan hem niet laten gaan. Laat ik hier mijn relatie voor vijf jaar gaan? Maar wie zegt dat het niet weer gebeurd? Mijn vriendinnen zeggen dat ik hem moet laten gaan, maar ben ik daar wel klaar voor?