We waren gelukkig getrouwd, hadden een dochter én een mooi huisje gekocht. Ik had alles wat mijn hartje begeerde, totdat ik te ver ging..
*anoniem verhaal van een moeder uit ons platform, dit zijn fictieve namen*
Ik heb samen met mijn man een lieve dochter Leah, maar ik wenste nog veel meer. Namelijk, nog een keer zwanger worden: een jongetje erbij, zo’n mooi moment om nogmaals meemaken. Ik was zo blij tijdens mijn zwangerschap, alles eraan maakte mij enorm gelukkig! Mijn man vond het wel prima zo. Hij had zijn prinsesje en wilde er nog geen kinderen bij. Ik dacht, nog geen kinderen.. Daar kan ik wel verandering in brengen. Well I thought wrong.
Het begon vorig jaar allemaal, onze dochter werd vier jaar oud en ik was zo blij. Ze werd echt een kleine dame en het is zo bijzonder om haar te zien opgroeien. Mijn man was de liefste vader die er was en om hun samen te zien, maakte mij enorm blij. We waren een happy family, als we samen waren, ging alles vrijwel goed.
Mijn verlangen voor een tweede kind werd steeds groter
Mijn man Bas en ik werkte beide en hadden het net als elke ouder enorm druk. Het was altijd goed plannen, maar kregen veel hulp van zijn ouders. We gingen elke derde zondag van de maand naar zijn ouders met de hele familie. Dit doen wij altijd met zijn zus en broer. Het was enorm gezellig en zijn zus kwam blij binnen, want ze had wat leuks te vertellen. ZE IS ZWANGER! We waren ontzettend blij voor haar en haar vriend. Het was zo leuk. Alles stond in het teken van haar zwangerschap. Word het een jongen of een meisje? Op wie gaat het kindje lijken?
Eenmaal thuisgekomen bleven we erover praten en ik moet eerlijk toegeven, dat ik best jaloers was. Dit bracht weer allerlei gevoelens naar boven, ik wil ook zwanger zijn! Waarom is mijn man nu wel blij en moedigt hij het aan? En bij ons vind hij het niet nodig.
Ik stop er gewoon mee..
Een paar weken waren we uitgenodigd voor hun gender-reveal party. Het was echt super gedaan en ja hoor, ze kregen een jongetje. Ik kon niet meer rationeel nadenken en ik kon nog net een neppe lach tevoorschijn halen. Ik was zo jaloers, want dit is precies wat ik wil. Een jongetje met de man van mijn dromen. Mijn man werd oom van een klein mannetje, hij was zo blij. Ik besloot om met de pil te stoppen én voor onze tweede kind te gaan.
En toen kwam het moment..
Ik stopte met de pil. Mijn man had niks door, dus er veranderde ook niks. Na een aantal keer bleef ik kijken of het zover was. En ja hoor, ik was zwanger… Er ging zoveel door me heen, zoveel gemengde gevoelens.. Ik was enorm blij dat ik zwanger was. But it just hit me: ik heb het allemaal achter zijn rug om gedaan. Hoe ga ik dit aan hem vertellen? Hij gaat ervanuit dat ik de pil slik, dus het zit wel goed. Uiteraard kan je nog zwanger worden, maar dat gaat hij zeker niet geloven. Ik had gelukkig geen last van kwaaltjes, dus ik bleef er maar over nadenken. Was dit wel de juiste beslissing? Waarom draaide ik hierin door? Waarom ben ik zo ver gegaan? Abortus is namelijk geen optie! Dus ik moet het hem vertellen..
Toen moest ik het aan Bas vertellen.
Ik liep twee weken lang met mijn geheim. Ik was enorm aan het stressen en het was niet goed. Mijn zus wist ervan af, ze was enorm teleurgesteld dat ik alles zo had aangepakt. Zij gaf aan dat Bas het moet weten, want dit kan zo niet verder. Ik was vrij en Leah bleef slapen bij opa en oma. Bas zou rond 6 uur thuis komen, het leek wel een eeuwigheid. Ik was zo zenuwachtig. Bas was inmiddels thuis en we zaten aan tafel. Hij merkte dat ik anders deed en vroeg wat er was. This was the time.. Ik haalde diep adem en vertelde hem alles.. Ik moest enorm huilen en bleef maar zeggen: wij krijgen een kindje. Zijn gezicht trok op en hij keek vol walging naar me. Hij bleef maar vragen of ik serieus was, of het een grapje was. Hij kon het niet geloven, hij vond het bedrog. Hij liep meteen weg, hij moest even alleen zijn.
Na het gesprek..
Ik wist dat het fout zat, want Bas zei een tijdje niks. Hij negeerde mij compleet en was alleen met Leah bezig. Op een avond toen Leah in bed lag, wilde hij praten. Ik was opgelucht, ik dacht nu kunnen we alles bespreken. Hij keek serieus en zei: Natasha, ik heb hier lang over nagedacht maar ik wil van je scheiden. Ik vind dit ultieme bedrog. Met de pil stoppen, mij niks vertellen en pats, je bent zwanger! Je denkt alleen aan jezelf! Hoe kan je dit doen! Hij werd enorm boos. Hij had een plan opgesteld hoe we het co-ouderschap gaan regelen, maar wilde niks meer met mij te maken hebben. Ik schrok me rot, ik wist niet dat het zo zou eindigen. Ik was in shock, ik had dit echt niet verwacht.. Wat moet ik nu?
Ik probeerde met te praten over een eventuele oplossing, ik dacht aan therapie, we will make it. Hij keek me strak aan en gaf aan dat hij niet meer verder wilde. Hij was een goede man, een goede vader en dan flik ik hem dit. Alles was meteen klaar voor hem, want hij begreep niet dat ik hierover kon liegen.
Ik ben inmiddels bevallen van een gezonde dochter, ironisch he.. Ik wilde een jongen, zodat ik een koningskoppel had. Ik heb mijn lesje geleerd, ik kon niet meer rationeel denken. Ik heb hier helemaal niet over nagedacht, ik heb er dagelijks spijt van hoe ik alles heb aangepakt. Mijn dochtertjes motiveren mij dagelijks om mezelf te verbeteren en te vergeven. Het co-ouderschap verloopt prima, Bas heeft alleen contact met mij omtrent de kinderen. Ik ben er via via achtergekomen dat hij een vriendin heeft.. Het breekt me op.. Waarom ben ik zo ver gegaan?
*Natasha gaat naar therapie om over alles te praten. Het gaat inmiddels wat beter. Ze is nog steeds single en focust zich vooral op haar gezin.