Best gelezen artikelen

Moederschap

  • Heerlijke Netflix binge series

    Heerlijke Netflix binge series
  • Voor haar was er helaas geen roze wolk

    Voor haar was er helaas geen roze wolk
  • Recept Big Mac Taco’s

    Recept Big Mac Taco’s
  • Alternatieve vragen om te vragen hoe de schooldag van je kind was

    Alternatieve vragen om te vragen hoe de schooldag van je kind was

Mamaverhaal Inge: moeder van een drieling en een peuter. How does she do it!

Mamaverhaal  Inge: moeder van een drieling en een peuter. How does she do it!

Ik ben Inge Krul, woon in Koog aan de Zaan, getrouwd met Bas en ik word dit jaar 30! In april 2015 ben ik de trotse mama geworden van onze zoon Morris en in september afgelopen jaar is onze drie-eiige drieling Dex, Nina en Fem geboren. Graag vertel ik jullie hoe het is om zwanger te zijn van een drieling en hoe het leven met hen en een peuter erbij er uit ziet.

In 2013 werd bij mij na verschillende onderzoeken vastgesteld dat ik Pcos heb, dit is een aandoening waardoor je onder andere geen regelmatige eisprong hebt en het dus erg moeilijk is om zonder medische hulp zwanger te worden. Toen we in het jaar daarna besloten dat we heel graag samen een kindje wilden krijgen, gingen we het medische traject in. Gelukkig voorzag de gynaecoloog niet veel problemen en moest ik alleen tabletten slikken die mijn eitjes een extra zetje zouden geven om te springen. Zo gezegd zo gedaan en meteen na ronde 1 bleek ik zwanger. Dit werd helaas na een aantal weken een miskraam maar na 5 nieuwe pogingen bleek ik zwanger van onze Morris. Een fijne zwangerschap volgde maar het was een hele heftige bevalling. Morris bleek 10 pond te wegen en zat vast met zijn schouders, waardoor hij uiteindelijk met spoed eruit is getrokken en een erg moeilijke start had. Gelukkig heeft hij hier niets aan over gehouden maar voor ons was dit wel een ontzettend heftige gebeurtenis.

In oktober 2016 besloten we dat we toch wel graag voor een tweede kindje wilden gaan en zochten we opnieuw contact met de gynaecoloog om weer te starten met de hormoonkuur. Dit keer was het al na 2 pogingen raak en we waren dolgelukkig. Ik had wel meteen het gevoel dat er misschien wel meer dan 1 baby in mijn buik zat. De kans op een meerling is namelijk ook een stuk groter door de hormonen. Toen was daar het moment dat de echoscopiste begon met de echo en hoorden we de magische woorden: Mag ik jullie feliciteren? Kloppend hartje baby 1, kloppend hartje baby 2 en kloppend hartje baby 3! Even waren we helemaal stil maar toen moesten we zo hard lachen. Dat hebben wij weer! Eigenlijk vond ik het meteen heel erg leuk en voelde ook dat ik dit aan zou kunnen. Bas heeft even een paar nachtjes slecht geslapen, vooral omdat hij zich zorgen maakte hoe we het allemaal praktisch zouden moeten gaan regelen en of we ze allemaal wel genoeg zouden kunnen bieden. Maar ook hij kon zijn enthousiasme daarna niet langer bedwingen. Omdat we dezelfde middag een feest hadden van Bas zijn familie en we onwijs liepen te stuiteren, besloten we het maar meteen aan onze ouders te gaan vertellen. Vooral mijn moeders reactie was hilarisch. Zij nam de telefoon op en vroeg: En? Een drieling? – Uhm ja!

Daarna volgde een aantal gesprekken waarin de risico’s van een meerling zwangerschap verteld werden. De risico’s zijn groot, mede door de grote kans op vroeggeboorte. Gemiddeld worden drielingen met 32 weken geboren. Wat volgt is dan vaak een hele zware tijd in het ziekenhuis. Zelf had ik veel vertrouwen in mijn lichaam, ik had per slot van rekening al een 10-ponder gedragen en omdat ik groot ben (1.82 meter) dacht ik ook voldoende ruimte te hebben voor deze 3 kindjes. Mijn doel was de 34 weken te halen.

De zwangerschap verliep erg goed. Wel was ik meteen erg moe, mijn ogen vielen vaak gewoon dicht en ik begon al snel tegelijk met Morris een middagdutje te doen. Met 16 weken ben ik ook helemaal gestopt met mijn werk in de zorg, dit werd echt te zwaar. Met 32 weken zwangerschap werd er een datum afgesproken voor een geplande keizersnede. Dit wilde ik zelf ook graag omdat wij dan in het ZMC konden bevallen. Een streekziekenhuis leek ons fijner dan een groot academisch ziekenhuis. Met 34+5 weken was het zo ver. Op 26 september om 8 uur ’s ochtends stond er een groot team artsen en specialisten klaar in de OK voor de keizersnede. Na een hele voorspoedige operatie werd om 8.43 uur Dex geboren, gevolgd door Nina om 8.44 uur en als laatste Fem om 8.46 uur. Ze deden het eigenlijk alle drie al heel goed en we mochten ze ook meteen al even bij ons houden. Ze waren toen al meteen zo prachtig! Wat bijzonder om mee te mogen maken, zo veel relaxter dan de eerste bevalling.

Na de operatie ging ik even naar de uitslaapkamer en Bas ging met de baby’s mee naar de couveuseafdeling. Alleen Dex had nog een beetje zuurstof ondersteuning nodig maar dat mocht na een dag al gestopt. Wel kregen ze alle drie sondevoeding en dat was eigenlijk ook de enige reden waarom we nog in het ziekenhuis moesten blijven. Al snel mocht ik samen met de baby’s op 1 kamer blijven. Dit was ideaal omdat ik ook kolfde. Dit wilde ik graag minimaal een maand volhouden zodat ik ze naar mijn idee de beste start kon geven. Na 13 dagen in het ziekenhuis konden ze hun flesjes leeg drinken en hadden ze hun sondes niet meer nodig, dat betekende dat we naar huis mochten.

De babykamer was al helemaal klaar. Bas had samen met zijn oom een super groter commode gemaakt waar 2 aankleedkussens op passen, perfect als we tegelijk een luier willen verschonen of ze na het badderen moeten aankleden. Op facebook zijn we lid van een groep speciaal voor drielingen en hun ouders. Hier hebben wij van andere drielingouders een speciale wieg en wagen kunnen kopen.

De eerste weken waren pittig omdat je nog elke 3 uur moet voeden en ik tussendoor ook nog moest kolven. Hier ben ik dan ook na een maand mee gestopt omdat ik het te zwaar vond worden. De voedingen deden we in het begin steeds samen, dat redde je toen nog niet alleen. Teamwork is echt wel essentieel als je een drieling hebt. We begonnen eigenlijk vrij snel met inbakeren waardoor de baby’s ’s nachts gelukkig al vlot langer doorsliepen. Het zag er zo schattig uit samen in hun wieg!

Grote broer Morris is vanaf de geboorte nooit jaloers geweest en is echt gek op zijn broertje en zusjes. Hij wist eerder dan papa wie wie is en hield goed in de gaten of ze wel op de goede plek lagen en of ze wel het juiste speentje in hun mond hadden.

Toen Bas na ruim 5 weken weer moest gaan werken, moesten we een manier bedenken hoe we ze alle drie tegelijk konden voeden. We hebben ze aangeleerd om op hun zij met een kussentje onder de fles zelfstandig te drinken. Dit is ideaal en doen we nog steeds. Het is nu zelfs zo dat als ik ze zelf de fles geef, dat ze veel slechter drinken omdat ze nu eenmaal anders gewend zijn.

Onze dag ziet er nu eigenlijk niet heel erg anders uit als bij een gezin met een peuter en 1 baby. Ze krijgen nog elke 4 uur de fles en allemaal tegelijk. Zodra de eerste zich meld ga ik flesjes maken, dan de luiers verschonen en dan leg ik ze allemaal op hun vaste plekje neer. Daarna allemaal een boertje en dan of spelen of slapen. We hebben laatst babyfloats aangeschaft zodat ze samen in het grote bad kunnen zwemmen. Dat vinden ze super leuk en is ook makkelijk zo allemaal tegelijk. ’s Avonds rond 22.30 uur geef ik ze hun laatste (pap)fles en dan gaan ze naar bed. Sinds kort hebben ze allemaal hun eigen ledikantje. Meestal slapen ze de hele nacht door en melden zich weer tussen 6 en 7 uur in de ochtend. Dan geeft Bas ze hun flesje zodat ik nog wat langer kan blijven liggen. Op pad gaan is wel een ding: Alle kinderen hun jasjes aan, in de autostoeltjes, spullen mee, grote wagen inklappen en in de auto krijgen en dat allemaal af en toe onder luid gebrul van alle vier. Dat zijn de heftige momenten maar uiteindelijk valt het me allemaal echt wel mee.

Al met al zitten we nu aardig in een ritme en ik ben super trots op hoe we het samen als gezin doen. Ik ben er van overtuigd dat je als je als ouders rustig en ontspannen bent dat je dat ook overdraagt naar je kinderen. Onze kinderen zijn al vanaf dag 1 gewend dat ze papa en mama moeten delen en af en toe moeten wachten op hun flesje. Hierdoor zijn ze eigenlijk hele makkelijke baby’s geworden. Verder moet je zelf vooral niet te veel willen, even naar de winkel gaan is al even een uitje maar het is prima zo. Mijn tijd komt wel weer.. Het moederschap heeft mij enorm veranderd in positieve zin. Ik ben er zelfverzekerder door geworden, want ik weet als ik naar mijn blije kinderen kijk dat ik het goed doe.

Volg:
Share:

9 Reacties

  1. Jose Krul
    februari 19, 2018 / 7:16 pm

    Wat ben ik trots op jullie!!!

  2. Bas
    februari 19, 2018 / 7:31 pm

    Super leuk geschreven schat! Ben trots op je ❤️

  3. Gertjan en Wil Valk
    februari 19, 2018 / 9:04 pm

    Wat een prachtig verhaal !! Ik was er ook gelijk van overtuigd, toen jullie, onze overburen, kwamen vertellen dat jullie er een drieling bij kregen, dit bij jullie helemaal goed zou komen. Fantastisch hoe jullie draaien als gezin 👍

  4. linda
    februari 20, 2018 / 12:31 pm

    Als 1 gezin dit aan kan zijn jullie het wel! Super trots op jullie en nog steeds enorm dankbaar dat ik bij de keizersnede aanwezig mocht zijn! (L)

  5. MONIQUE
    februari 20, 2018 / 12:42 pm

    Als oud collega vind ik het superleuk om te lezen.Ben trots op je lieve Inge.xxxxx

  6. Marianne Breunissen
    februari 20, 2018 / 3:51 pm

    Wat een leuk verhaal en wat een mooie kindjes een dikke vette pluim voor jullie

  7. Joke swart
    februari 20, 2018 / 6:50 pm

    Wat ontzettend leuk geschreven Inge, en wat een rijkdom 4 gezonde kinderen en een lieve man. Lieve groetjes ook aan je vader en moeder. Joke en Gerard de “oude” buurtjes.

  8. Linda
    februari 20, 2018 / 8:55 pm

    Wat een mooi stuk!
    Mega trots op jullie en nog steeds heel dankbaar dat ik bij de geboorte van jullie kanjers aanwezig mocht zijn 💜

  9. Margret
    februari 21, 2018 / 7:02 am

    Wat ontzettend leuk om dit te lezen en fantastisch hoe jullie het doen 😘👍😘👍😘👍XXMargret

Laat een reactie achter op Jose Krul Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *