Na Jimmy’s geboorte is hij in een couveuse geplaatst. Dit is een doorzichtige wieg die verwarmd is waar hij alle zorg krijgt die hij nodig heeft. Het is eigenlijk een kunstmatige baarmoeder. Hij zit onder de draadjes die alles monitoren, een infuus voor vocht en een sonde voor voeding. Hij was 41 cm en 1900 gram. Dit is voor het termijn van 33 weken super maar voor buiten de buik zo ontzettend klein.
Lees zwangerschapsdeel 1 en deel 2 om meer van Roos te lezen!
We mogen hem vasthouden en buidelen zoals ze dat noemen. Dit is huid op huid contact voor het hechten van ouders met hun kind. Heerlijk vond ik dat en ik voelde de band met hem hechter worden. Ondanks je zo je kraamweek niet wilt starten is het heel fijn om hem vast te houden. In sommige situaties is dit niet altijd direct mogelijk.
Jimmy moest maar 5 dagen in de couveuse en ik verbleef op de verpleegafdeling ernaast. Hij kreeg de laatste dag nog een blauwe lamp voor de geelzucht en mocht toen in een wieg. Vanaf het moment dat ze in een wieg liggen, mag je ook 24/7 bij je kind zijn. Op advies van de artsen en verpleging ging ik met pijn in mijn hart naar huis om thuis te slapen en bij te komen voor Jimmy’s thuiskomst. Het moeilijkste wat er is, is je kind achterlaten omdat dit op dat moment ook goed is voor je eigen gezondheid en herstel. Het gaat tegen je moedergevoel in. Ik had veel verdriet maar heb geen spijt dat ik het gedaan heb. Ik kon rusten en er daarna veel beter voor mijn kind zijn. Ik wilde Jimmy zo min mogelijk alleen laten waardoor Thijs en ik in shifts bij hem waren. In de ochtend ging ik vroeg heen (Ik werd elke dag gebracht en gehaald) en Thijs ging er elke avond heen zodat hij ook zijn 1 op 1 tijd had met Jimmy. Dit zie ik nu terug in hun sterke band die echt onbetaalbaar is. Dit ging 2 weken lang door. Langzaam ging het infuus en alle draadjes weg en zat alleen de sonde er nog in. Jimmy kreeg afgekolfde moedermelk waar ik keihard mijn best voor deed met netjes elke 3 uur te kolven, thee, natuurlijke pillen en weet ik veel wat voor producten ik nog meer heb gebruikt om de borstvoeding op gang te laten komen. Prematuur kinderen hebben de kracht niet om zelfstandig te drinken dus dit werd langzaam opgebouwd. Aan Jimmy lag het niet die hapte keurig met 34 weken aan de borst.
De fles pakte hij ook keurig en toen was het wachten op 24 uur achter elkaar, elke 3 uur zijn flessen leeg te drinken zonder dat er voeding door de sonde ging. Thijs werkte tussen door nog en in zijn nachtdienst ben ik gaan slapen bij Jimmy. Die dag trok Jimmy zijn sonde uit zijn neus en heb ik dit ook zo gelaten. Hij dronk al keurig uit de fles en ik was er om hem 24 uur te helpen met de voeding. Dit lukte en opeens waren we 24 uur verder en dan mag je kind mee naar huis. We maakten thuis snel alles in orde en de volgende dag mocht Jimmy na 3 weken ziekenhuis-opname mee naar huis. We hebben couveuse nazorg aangevraagd en kregen een hele lieve vrouw die ons hielp in de thuis situatie wat gelijk is aan kraamzorg. Het enige verschil is dat ik niet gecontroleerd werd want ik was geen kraamvrouw meer.
Samen thuis als gezin
Nu konden we pas echt saampjes genieten thuis als gezin. Achteraf had ik kraamzorg de eerste week nog lekker in bed willen liggen zoals iedereen dat in week 1 heeft. Het is gewoon niet hetzelfde als dit je start is. Desondanks ben ik heel dankbaar voor alle zorg die Jimmy en ik gekregen hebben en ben ik blij dat ik een gezonde zoon heb. De weken er na waren zwaar. Een prematuur kind heeft meer tijd nodig om te hechten omdat hij meerdere weken in de buik mist. Ik noem het moederhonger. Jimmy huilde als ik hem in de box neerlegde en ik kon niet plassen, eten of douchen zonder een hysterisch kind te hebben. Ik deed alles met een draagzak of als Thijs thuis was. Het koste zoveel energie dat ik dacht: Hoe moet dit verder? Slapen was ook een ramp. Uiteindelijk na echt te investeren in een slaapritueel en veel buidelen ging het steeds beter en kregen we een vrolijk jochie er voor terug die zich super ontwikkelt.
*A terme kinderen kunnen ook last hebben van moeder honger en raad ik ten aller tijden aan om te buidelen en/of een draagzak te gebruiken.
Liefs, Roos