De slogan van de Week Tegen Pesten 2022 is ‘Grapje! Moet toch kunnen?!’. Samen zorg je voor een gezellig en veilig groepsklimaat. Een groep waarin lachen en plezier hebben zorgt voor verbinding en betrokkenheid en een positieve norm zet. Door mee te doen aan de Week Tegen Pesten, maak je een goede start in het nieuwe schooljaar waarin je met elkaar zorgt voor een fijne en veilige school. Lees hier meer over over de Week tegen Pesten.
Dit is een anoniem verhaal van een moeder uit de groep.
Kan je kort vertellen hoe het pesten bij jou begon?
Het pesten begon bij mij al vanaf groep 4/5 en heeft geduurd tot aan de 3e klas en ben toen naar een andere school gegaan. Waarom werd ik gepest? Ik was lang, ik viel op, kleedde mij anders dan de meeste. Daarnaast heb ik een blonde moeder en 2 rossige broers met sproeten dus werd er vaak gedacht en gezegd dat ik geadopteerd was. Ik werd opgewacht na school door grote groepen en werd achterna gezeten. Ze hebben zelfs een keer een grote poster aan de school gehangen met foto’s van mij en een lama omdat mijn naam hierop lijkt en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wat voor effect had dit op jou?
Dit heeft mij wel gemaakt tot wie ik nu ben, ik ben hier heel sterk uitgekomen en soms ook heel fel en extreem eerlijk naar een ander toe. I don’t take shit from anyone ever! Al die jaren was echt meer dan genoeg voor mij.
Je gaf aan dat je dit ook bij je zoon zag? Hoe heb je dit aangepakt?
Mijn zoon werd in groep 1 gepest, GROEP 1!!!! Dat vond ik zo bizar. Huilend naar school en huilend naar huis. Hij werd gepest vanwege zijn haar en huidskleur. Meerdere malen op school aangegeven en ouders aangesproken. Tot de dag dat hij thuiskwam en zei; mama ik wil niet meer bruin zijn. Ik heb gehuild, echt dagen gehuild en kan er nog steeds om huilen. Heb hem gelijk weggehaald van school en ben naar een andere school gegaan. Hij is inmiddels 8 en ontzettend stoer en zelfverzekerd, beste keus ooit geweest!
Wat voor boodschap heb je nog aan onze lezers?
Mijn tip? PRAAT!! Praat met iemand en laat nooit iemand je vertellen dat je te min bent of niet goed genoeg! Ik heb heel hard gevochten om daar doorheen te komen & I did that! En aan moeders, wees er voor je kind. Sta er voor je kind! Luister naar ze en geloof in hun, vertrouw hun. Twijfel niet aan hun verhaal. Ik weet dat mijn ouders wel eens getwijfeld hebben en dat neem ik ze absoluut niet kwalijk maar dat zorgt wel voor een heel eenzaam gevoel. Dus no matter what, geloof in je kind.