In Nederland worden elk jaar zo’n 12.000 baby’s te vroeg geboren. Een bevalling voor 37 weken noemen we een vroeggeboorte. Een te vroeg geboren baby heeft buiten de baarmoeder medische hulp nodig. Zij worden soms erg ziek en overlijden soms zelfs. Hoe jonger de baby is bij de geboorte, hoe groter de kans hierop is. Vroeggeboorte is de belangrijkste reden voor het overlijden van pasgeboren baby’s in Nederland (bron: UMCG). Lisayra maakte dit helaas mee en deelt haar verhaal.
Kan je jezelf kort voorstellen?
Ik ben Lisayra, 27 jaar oud en woonachtig in Almere. Vorig jaar juni ben ik bevallen van mijn prachtige zoon Kyan. 30 dagen later is hij overleden aan de gevolgen van zijn vroeggeboorte. Mijn zwangerschap verliep moeizaam. De baby groeide goed, maar had desondanks last van kwaaltjes. Het eerste trimester had ik hier het meeste last van.
Je vertelde dat je zoon Kyan helaas is overleden aan de gevolgen van zijn vroeggeboorte. Kan je daar meer over vertellen.
Klopt, na onderzoek is gebleken dat ik een verkorte baarmoedermond heb. Dit veroorzaakte in mijn geval een vroeggeboorte.
Je moest toen meteen naar het ziekenhuis. Hoe verliep dat?
Ik had plotseling last van enorme bloedingen en ging naar het ziekenhuis. Daar bleek dat ik al ontsluiting had. Ik moest naar een ander ziekenhuis die mij beter kon begeleiden. Dit moest met spoed en ik ben toen ook meteen in een ambulance afgevoerd.
Dit was heel heftig omdat dit alles binnen 2 uur gebeurde. Eenmaal in het ziekenhuis had ik al volledige ontsluiting en kon de bevalling niet worden tegengehouden. Ik ben toen met 24 weken en 3 dagen bevallen.
Ik kan me voorstellen dat het heel heftig was want het gebeurde ontzettend snel. Hoe ging het na je bevalling? Moest je in het ziekenhuis blijven?
Lichamelijk was ik heel snel hersteld en moest ik maar één dag blijven op de kraamafdeling. Mijn zoontje moest opgenomen worden op de intensive care. Als ouder mag je hier 24/7 zijn. Ik ben zijn gehele opname bij hem op de kamer gebleven. Ik verbleef hij hem op de kamer op de intensive care (NICU).
Toen kwam hij helaas plotseling te overlijden. Op vrijdag kreeg ik slecht nieuws en Kyan is zondag overleden. Tijd om na te denken was er niet…
Je moet namelijk meteen een keuze maken. Of je neemt je kind mee naar huis of je kind blijft in het mortuarium. Ik wilde Kyan heel graag meenemen en hem zijn huis laten zien. Hij is toen meegekomen en heeft op zijn eigen kamer gelegen. Ik heb hem thuis nog gedoucht, verschoond, meerdere malen opgetild en geknuffeld. Dat was heel fijn.
Je bent begonnen met Maternity Journey. Dit lijkt me moeilijk maar je maakt dit bespreekbaar. Hoe ben je tot deze beslissing gekomen?
Na Kyan zijn overlijden had ik heel erg de drang om over hem te posten op social media. Ik kreeg daar heel veel positieve reacties op., voornamelijk van lotgenoten die zich door o.a mijn TikToks meer begrepen voelde. Toen dacht ik: ‘Ik moet hier iets mee doen’.
Ik wilde graag meerdere overleden kindjes een podium geven. Zo kwam ik op het idee om mijn podcast Maternity Journey op te zetten.
Hoe kan je rouwen of omgaan met het moeilijke verlies?
Je hebt geen keus. Het wordt je voorgeschoteld en je moet ermee dealen. Je hebt goede en slechte dagen. Ik probeer Kyan trots te maken en andere mensen te helpen daarmee. Dat helpt enorm voor mijn rouwproces. Kyan is écht de reden waarvoor ik alles doe.
Wat geeft jouw kracht/moed om door te gaan?
Kyan! Ik heb een speciale band met hem gecreëerd en wil hem graag trots maken. Als ik het even niet zie zitten, probeer ik naar mezelf te kijken vanuit hem en hoe hij mij wilt zien.
Wat wil je nog toevoegen aan het interview voor de lezers?
Het zijn situaties waar je liever niet aan denkt, maar het gaat helaas vaker mis dan je denkt. Ik geef ook vaak tips wat je wél en niet kunt zeggen tegen nabestaande. En: je bent nooit alleen, al voelt het soms wel zo.
Waar kan men jou eventueel volgen?
Maternity Journey is te vinden op Instagram, YouTube, Apple Podcast en TikTok!