Zwanger zijn, op een roze wolk zitten, een grote ronde buik om te showen, genieten van trapjes in je buik.. Het lijkt allemaal zo normaal.
Maar wat als je dit allemaal zo graag wilt en verwacht, maar het gebeurt niet?
Ik heb lang getwijfeld of ik dit wel of niet anoniem moest delen vanwege het feit dat velen mij kennen in de groep, maar ik heb besloten het toch te delen.
Peuterpuberteit is een feit bij ons thuis. Joshua is echt een schatje, maar de peuterfase is wel heavy. Alles is NEE! Als ik zeg dat hij iets niet mag doen, dan gaat hij krijsen totdat hij zijn zin krijgt. Ik merk nu wel dat het minder wordt en ik er veeel beter mee omga, dit zijn mijn tips om peuterpuberteit te overleven (even dramatisch):
