Bewust stoppen met de pil om zwanger te raken om je relatie te redden? Het was niet slim, maar ik dacht dat het onze laatste redding was.
*anoniem verhaal van een moeder uit ons platform, dit zijn fictieve namen*
Laura (34) was vier jaar getrouwd met Mick en ze wonen inmiddels zes jaar samen. Alles zag er perfect uit: ze waren verliefd, beide een goede baan, huisje gekocht en Mick startte met een eigen business. Daarom vond Laura dat het wel tijd was voor een baby, zo is het plaatje compleet, zou je denken. Laura wilde heel graag kinderen en Mick in eerste instantie ook. Totdat hij twee jaar terug een burn-out kreeg, het was echt heftig. Veel mensen werden ontslagen, waardoor de werkdruk erg hoog opliep en hij voelde zich overal verantwoordelijk voor.
Alles veranderde
Hij had nergens meer zin in, was heel moe en ongelukkig. Hij werkte enorm over en zette te veel druk op zichzelf. Hij moest vooral uitrusten en dat ging gelukkig goed. Hij kreeg de juiste hulp en kon er steeds beter mee omgaan. Ik stond voor hem klaar en hielp waarbij het kon. Dat ging gelukkig goed!
Terug naar het oude
Langzaam maar zeker, werd Mick weer de oude. Hij was vrolijker, genoot echt van de momenten én straalde rust uit. Hij wist wat hij wilde en begon geleidelijk weer parttime te werken. Het was fijn om weer omringd te zijn met collega’s en weer te knallen op werk. Dat ging enorm goed! We gingen weer terug naar het oude: weer aan het werk, gezellig kletsen tijdens het avondeten en heerlijk op de bank ploffen na een lange werkdag. Hij ging parttime werken om rustig een eigen consultancybureau te beginnen, dit verliep heel goed. Alles zat goed, dus ik begon over kinderen, wat dat is echt mijn wens.
Hij wilde het niet meer
Tijdens het avondeten begon ik weer over onze kinderwens. Hij reageerde er eigenlijk niet op en ik schrok ervan.. Ik herhaalde het weer en hij bekende dat hij voorlopig geen kinderen wilt. Hij is enorm blij dat hij weer de oude is, zijn passie kan oppakken met zijn business. Met een kindje erbij ziet hij dat nu niet zitten, maar wel over een paar jaar. Ik was er best van geschrokken want ik had dit niet verwacht. Ik gaf hem alle ruimte en nu wilt hij voorlopig geen kinderen. Ik was er stil van..
Paar weken later merkte ik dat Mick alleen maar bezig was met werk, met collega’s afspreken en zijn business opzetten. Ik ben niet de moeilijkste, maar ik zag hem steeds minder. Normaal appte/belde hij even als hij later was, maar dat deed hij niet meer. Het contact werd minder, we leken eerder kamergenoten, dan partners. Een week later gaf zijn baas een groot jubileumfeest en normaal word ik altijd meegevraagd naar feesten, maar ik hoorde helemaal niks van Mick. Ik zag het later op Facebook van collega’s van Mick. Er was weinig tot geen communicatie tussen ons en dit baarde mij zorgen.
Drie maanden later hadden we onze anniversary. Ik had nog hoop, dus ik had een avondje uit gepland. Hotel, diner en massages: alles erop en eraan. Mick leek het wel wat te vinden, dus ik kreeg weer hoop. Ik was gestopt met de pil en ik dacht one night only en dan krijgen we ons wondertje. Ik draaide erin door en dacht oprecht dat dit een oplossing zou zijn voor onze afstand. Nu ik erop terug blik was het een slechte beslissing van mij. Ik raakte zwanger en ik was enorm blij, maar ik moest de realiteit onder ogen komen. Ik moest het aan Mick vertellen want hij weet natuurlijk van niks..
Het gesprek..
Ik wist dat ik wat moest zeggen, maar hoe. Ik was enorm misselijk, dus het zou snel opvallen. Ik besloot het te vertellen..
Mick kwam thuis en ik zat aan tafel.. Ik was zo zenuwachtig, bang en wist niet wat ik moest zeggen. Ik begon meteen te huilen toen hij vroeg wat er was.. Ik vertelde hem alles en dat ik het goed bedoelde, maar hij werd zo kwaad. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Hij was heel duidelijk, hij wilt het kind niet en ik moest een abortus plegen. Ik was in shock, want ik wilde dit zo graag met hem. Dezelfde avond vertrok hij naar een vriend en wilde niks met mij te maken hebben, behalve als ik het kind liet weghalen.
Het wordt nooit meer hetzelfde
In shock lag ik in bed, het werd me te veel. Mick wilde niks met me te maken hebben en ik voelde me kut. Na een week ging ik voor abortus, ik wilde mijn huwelijk redden. Het voelde zo onnatuurlijk en kut.. Het waren emotionele tijden en ik heb zoveel spijt gehad na de abortus. Het zou nooit meer hetzelfde worden want het had niet zover moeten komen.
Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan want ik kwam er maar niet overheen. We zijn nu twee jaar verder en het ironische is dat Mick een nieuwe vriendin heeft, booming business en zijn vriendin is zwanger. Met mij gaat het iets beter, maar ik ga wel naar therapie.
Het blijft lastig want ik had niet zover moeten gaan..