Ik zit echt in dubio, hoe kies ik nou tussen mijn partner én mijn beste vriendin?
*anoniem verhaal van een moeder uit ons platform, dit zijn fictieve namen*
Anita en ik zijn al jaren beste vriendinnen, samen opgegroeid én we zien elkaar net als zussen. We deden vrijwel alles samen totdat we naar de hogeschool gingen. Je gaat je eigen kant op, maar we bleven gelukkig prima contact houden. Alles zat mij eigenlijk mee, studie verliep goed, had een leuke baan én mijn ouders steunden mij overal mee. Bij Anita ging het anders, want haar studie viel enorm tegen. Desondanks probeerde ik haar te motiveren én te helpen waarbij ik kon, maar ze wilde echt weg. We hielden goed contact, spraken vaak af, maar dat veranderde toen het serieuzer werd met Bas. Ik was echt gek op hem! Ik ontmoette hem tijdens het werk en het klikte meteen. We begonnen met daten en vijf maanden wist ik het, I am in love. Bas had een kind uit zijn vorige relatie, maar dat vond ik niet erg. Het co-ouderschap ging goed bij hen, dus ik mocht vrijwel snel zijn dochtertje ontmoeten.
Anita was er enorm stellig over. Ze vond het gek dat ik op iemand verliefd was die al een kind had. Ik respecteerde haar mening, maar ik ben verliefd, dus ik vind het niet erg. We zagen elkaar enorm vaak, elk weekend spendeerde hij met zijn dochter. Ik ging regelmatig mee naar leuke uitjes, het voelde enorm goed aan. Ik vond daarom ook jammer dat ze zo stellig was, maarja ze is mijn beste vriendin, dus ik dacht: Ze bedoelt het goed.
Well I thought wrong..
Het ging echt goed tussen mij en Bas. We woonden na negen maanden al samen, het ging snel maar het voelde goed. Op werk ging het goed, ik kreeg promotie én Bas startte een eigen business. In een jaar tijd zag alles er super uit én ja, van het ene kwam het andere, I was pregnant! Ik was zo blij! Ik ben bijna 30, woon samen met de liefde van mijn leven én we woonden al samen. I was so so so happy! Ik ging meteen langs mijn ouders om het goede nieuws te vertellen, zij konden hun geluk niet op! Ik dacht meteen: Ik moet langs Anita om haar het goede nieuws te vertellen! Ik belde haar op en ze was thuis. Ik was zo excited om haar het grote nieuws te vertellen. Ik kwam binnen en zei meteen: Schat, ik heb goed nieuws! Ik ben zwangerrrrrr!!!!! En haar blik… Ik schrok er zo van. Ze zei heel sarcastisch: Bah, serieus? Van Bas, hij gaat wel lekker he?
Ik was zo geschrokken.. Je bent mijn beste vriendin, waarom ben je niet blij voor me? Ze was enorm negatief en ik was er stil van. Normaal zou ik er meteen wat van zeggen, maar ik besloot maar om naar huis te gaan. It didn’t made any sense.. Waarom reageert ze naar, waarom kan ze het niet accepteren dat alles goed zit ondanks hij een kind heeft uit een eerdere relatie? Zijn ex heeft inmiddels een andere partner en alles zit goed. Bas was enorm boos, want hij vond haar jaloers. Ik deed enorm mijn best zodat ze bij mij kon werken, kwam ze bijvoorbeeld te laat tijdens het gesprek. Ik liet het voor wat het is. Vervolgens kreeg ik het volgende bericht:
Hi, ik ben echt geschrokken van het nieuws. Je kent Bas pas een jaar en je bent al zwanger? Kind.. Weet je wel hoe groot dat is? Ben je er wel klaar voor? Ik heb je al een tijdje niet gezien en misschien is het goed als we onze afstand nemen, mits je weer je best doet voor onze vriendschap. Je hebt me laten gaan, it’s me or him. Heel veel succes met alles (je hebt het nodig 😉 ) X Anita.
Wat moet ik hier nou mee? Bas was in shock want hij vond dat ze jaloers was want ik hoor niet te kiezen? Het slaat nergens op, maar wat moet ik nu?